Artikelen van Tonnie Lubbers

Steeds vaker kom je asociaal gedrag in het verkeer tegen.

Een van de grootste ergernissen is toch wel het parkeergedrag in kleine dorpen. Waar het maar kan, wordt de auto neergezet. Of er nu een gele streep is of niet, of er nu een onmogelijke situatie ontstaat of niet, blijkbaar heeft men het idee dat de hele weg van hen is zodra ze in hun blik stappen.

Vandaag ook weer, in het kleine Tolkamer waar de straatjes behoorlijk smal zijn, is elke meter verder rijden en fatsoenlijk parkeren blijkbaar te veel gevraagd.

Voor mij rijdt een blauwe Alfa Romeo die bij de slager tussen een reclamebord en een fout geparkeerde Hyundai door moet. Het past maar net, op nog geen cm van het bord passeert de Alfa de Hyundai, waar de bestuurder totaal ongeïnteresseerd naar de verrichtingen zit te kijken. Zonder ook maar op het idee te komen zijn auto even een klein stukje verder te plaatsen blijft hij gewoon staan waar hij staat.

Maar, wat schetst mijn verbazing, nog geen 25m verderop zet de bestuurder van de Alfa, die duidelijk geïrriteerd was over het gedrag van de Hyundai zijn auto buiten de parkeervakken stil en loopt, nog eens een keer omkijkend naar mij, doodleuk de DA binnen om naar later blijkt zijn post te halen. Hij ziet duidelijk dat ik niet verder kan maar dat interesseert meneer totaal niet.

Na een lange druk op mijn claxon kijkt meneer zelfs nog even naar buiten maar draait zich dan gewoon om en loopt door.

Ik stap uit en loop meneer achterna die in de DA verdwenen is, even later zie ik hem terugkomen met zijn post in de hand en vraag hem waarom hij zijn auto niet even aan de kant zet. Er zijn immers genoeg parkeerplaatsen beschikbaar, zelfs op nog geen 5 meter van zijn auto.

Buiten zegt meneer doodleuk dat hij toch op een parkeervak staat, terwijl hij goed ziet waar de witte lijnen van de vakken staan. Op mijn antwoord dat hij niet in een vak staat en de boel gewoon blokkeert, krijg ik een grote mond van hem. "Voor jou zeker en een onduidelijke verwensing" zijn mijn deel.

Waarop hij in zijn auto stapt en wegrijdt.

Deze meneer, zo blijkt later bij navraag bij de DA is het een medewerker van / of zelfs de eigenaar van het Makelaarskantoor Ikkink en Koenders in Tolkamer. Blijkbaar is het ook voor hen de normaalste zaak van de wereld hufterig gedrag te vertonen en zich boven de medemens verheven te voelen. Zij zijn immers de grote jongens en je kunt hen toch niets maken.

U begrijpt, dat ik bij Ikkink en Koenders in Tolkamer dus geen klant zal worden.

Huftert u lekker verder.

Een koningslied gemaakt om te verbroederen, samen te zingen tijdens de inhuldiging (want Wim Lex wordt immers niet gekroond maar ingehuldigd!) opent de deksel van Neerlands spruitjeskookpan.

Man, man wat een (k)lucht is dat weer geworden.

Vol enthousiasme begon John Ewbank en moest na een hollands afzeikrondje de handdoek in de ring gooien. Het lied bevatte teveel taalfouten volgens een zichzelf neerlandicus noemende vlerk die bij De wereld draait door een podium kreeg om zijn vlaag van narcisme ten toon te spreiden.

Hele volksstammen leeghoofden bemoeiden zich er ook maar eens mee om een duit in de kleinburgerlijke centenbak van lolligheid te kunnen doen. Onder het mom van 'kijk mij eens nog leuker over het lied te schrijven' werd de strontkar over John en het lied leeggekieperd.

Had bij het begin van alle ellende ook maar 1 persoon in NL waar het merendeel van het volk tegenop kijkt gezegd dat het lied goed was, was 90% meegelopen en had de kleine foutjes voor lief genomen.

Het nationaal commite blijft dan toch achter het lied staan en roept iedereen op om de negatieve gedachten nu eens te laten varen en er samen een leuke dag van te maken.

Gelukkig ebde de hele ophef een weinig weg, tot aan vandaag.

Terwijl in elke provincie het lied zal klinken, toont Zeeland (de zeeuwse koren) zich op z'n smalst en blijkt vanwege de taalfouten het lied niet te willen zingen.

De hele azijnzeikerij begint weer van voren af aan.

Mag ik daar dan het volgende over zeggen? Ja, dat mag ik!

Schapen en zeikers, ik schaam me diep voor de spruitjeslucht die verspreid wordt.

Ga eens wat voor elkaar doen en maak er een mooie dag van. Daar is het tenslotte voor. Wil je niet meedoen? Blijf dan thuis, doe de gordijnen dicht en laat je azijnzure kop niet zien!

Nederland o Nederland wat ben je lelijk op je smalst!

Ps. Deze vertoning heeft voor een nieuwe categorie gezorgd in dit blog 'Spruitjeslucht'. Welke artikelen u daarin gaat aantreffen laat zich wel raden.

In wat voor een maatschappij leven we, als uiterlijk vertoon meer waarde heeft dan het op een normale manier omgaan met mensen, kennissen, vrienden en je familie. kinderen afgekocht worden met luxe kado's, aandacht voor elkaar verloren gaat en je gedwongen wordt je leven lang te ploeteren voor de mooiere auto in de straat.

Alles speelt erop in, meer is beter, koop en voel je goed. Koop want je hebt je kinderen lief.

"Och, wat zielig, zij kunnen niet 3 keer op vakantie".
"Och kijk nou toch, dat kind loopt in zulke kleren, dat kan toch niet meer!"
"He, kijk die, die heeft geen 'merk' jeans maar een flutbroek."

Hippe blinkende flitsende schoenen zijn in, goed zittende stevige stappers die de groei aankunnen al lang niet meer. Kinderen wordt geleerd door ouders van modepopjes en hun omgeving dat je hip moet zijn, vroeg volwassen, opgedirkt en in de laatste mode om überhaupt maar te worden waargenomen, nee, sterker nog, kinderen worden buitengesloten door leeghoofden die die onzin in hun kop geprent gekregen hebben.

Van liefde thuis is geen sprake meer, want daarvoor hebben we het te druk, twee banen om de prestige op te houden. Er goed uitzien, maar van binnen leeg. Dat is onze maatschappij. Mijn oma had daar een passende spreuk voor: "van buiten bont, van binnen stront".

Politici en vooraanstaande figuren uit onze samenleving doen er maar al te graag aan mee om dit beeld voor de grote bedrijven in stand te houden en liefts nog te vergroten. Consumeren, nog meer, vreten zul je, hier nog wat door je strot geduwd om de geldhonger van de upperclass maar tevreden te houden.

Botox, haarimplant een opgerekte schijnheilige glimlach en een graten pakhuis wordt verheerlijkt boven normaal en natuurlijk schoon.

Ik val niet op een karkas, vrouwen hebben rondingen, ik val niet op een strakgeniet gezicht waarbij je bang moet zijn dat de krammen eruit vliegen bij de eerste de beste aanraking. Barbie was een pop bedoelt om een stereotype te introduceren omdat het witte hek en de prins op het witte paard niet meer voldeden. Kinderen wordt al vroeg ingeprent wat ze moeten doen en hoe ze moeten zijn.

Geil op geld en macht is oke geworden ipv. nog om te kijken naar je medemens. men laat nog liever een verongelukt persoon langs de weg liggen omdat het allemaal te veel tijd kost. Snel verder, niet kijken anders moet ik nog stoppen. Hulpverleners worden uitgescholden en zelfs aangevallen, de uitgeholde macht die op straat nog een halfslachtige poging doet diezelfde verloederde overheid te vertegenwoordigen wordt tegen het been gepist en uitgejoeld.

Het vertrouwen van de gewone man wordt ondermijnt, keer op keer onderuit gehaald door een vertoon van onmacht door de hoeders van het land. Als aasgieren ligt de volgende verrader op de loer om je een poot uit te draaien, je kapot te slaan omdat je niet moet denken dat je het beter mag hebben dan een ander.

Omgang met elkaar is een toneelspel geworden

Als je wat zegt over het gedrag, kan je een beuk krijgen. Uitgaan is al bijna geen optie meer omdat je wordt lastig gevallen door jeugd die denkt leuk te zijn, of erger nog, uit is op geweld.

De leegheid uit zich op allerlei vormen, de laatste versie is het zogenaamde 'projectx'. Een oproep om met zoveel mogelijk naar een bepaalde plaats te komen om daar een 'feestje' te vieren.

Dat 'feestje' loopt dan natuurlijk geweldig uit de hand. Haren is daarvan het beste voorbeeld. Een jonge meid wil haar verjaardag vieren, maar vergeet dat op facebook prive te houden. Het gevolg, iemand pikt het op en verspreidt het verder. Duizenden lezen de uitnodiging en komen op het 'feestje' af. "Kicken joh", noemt de halve zool het die het verspreidt heeft. Er niet bij stilstaand dat er ellende van komt, of er juist stiekem op hopend dat het uit de klauwen loopt. Want dat is toch geinig joh...

De trieste balans: gewonden en zelfs zwaargewonden, een oude man van 84 die een baksteen naar z'n hoofd krijgt, schuurtjes die vernield worden, ruiten ingeslagen en plunderingen in winkels. Als een bende losgeslagen mongolen trekt het tuig een spoor van vernieling door het dorp. De aanblik de volgende ochtend is onthutsend.

Respect, voor anderen en voor andermans bezittingen is er niet meer. Wie kunnen we daarop aanspreken?

Iedereen wijst wel naar facebook, de overheid en anderen maar, zijn het niet de ouders die ergens gefaald hebben?

Mijn zoon zou het niet in z'n hoofd halen om zoiets te flikken. En mocht het toch gebeuren, dan weet ik zeker dat hij het een 2e keer echt wel uit zijn hoofd laat!

Kijk eens om u heen ipv. alles te moeten en o zo druk, druk te zijn, u heeft ook nog familie! Breng uw kinderen respect bij! U leeft immers niet alleen op deze wereld!

Bekommer u eens wat meer om elkaar dan om de bankrekening want Haren is geen incident!

Met veel plezier heb ik dit blog tot voor een jaar terug kunnen vullen met artikelen en vooral mijn mening over bepaalde zaken.

Helaas moest ik een jaar geleden de stekker uit het blog halen. Zonder een backup te maken van alle teksten

Enkele teksten heb ik nog kunnen redden, maar helaas ontbreken er ook een paar.

Gedane zaken nemen geen keer en met het oog op de toekomst: Hier zijn we weer

Wederom toont de rechtspraak in Nederland zich van haar beste zijde.

Namelijk één van een halfzacht eitje.

In dit geval gaat het om agressief gedrag ten opzichte van de handhavers van diezelfde wetgeving. In een tijd waarin politie en hulpverleners steeds meer te maken krijgen met excessief agressief gedrag, verkondigt de rechter doodleuk dat een politie-agent gezien zijn functie nu eenmaal te maken krijgt met dit soort gedrag en het dus niet zwaarder bestraft dient te worden dan wanneer dit een gewone burger (lees "U en ik") overkomt.

Pardon?

Mij is geleerd respect te hebben voor mensen en zeker geen geintjes uit moeten halen met een agent. Hij is een mens net als u en ik, maar hij staat wel voor iets dat naar mijn idee boven dat van een normaal mens zijn uitgaat. Het handhaven van de wet!<

Als een rechter al laat zien dat een uniform niets meer zegt, als een rechter al middels haar halfzachte uitspraak dit respect ondermijnt, waar worden we dan als samenleving mee opgezadeld denkt u?

Juist, met raddraaiers, herrieschoppers en straattuig dat nog meer zijn gang kan gaan. Het respect was al grotendeels verloren, nu wordt dit door mevrouw de rechter nog verder uitgehold. Wat overblijft is een aap in een pakkie die van tuig net zoveel respect tegemoet kan zien als u en ik, namelijk geen.

"Zachte heelmeesters maken stinkende wonden", dat zei mijn grootmoeder vroeger al.

De stank, ontstaan uit rottende wonden die de politiek en halfzachte rechters ons brengen, is nu al bijna niet meer te harden in dit land.

Waar, mijnheer Balkenende, is de door u gepredikte moraal?
Waar, mijnheer Balkenende, kan ik het door u beloofde respect in dit land nog aanschouwen?
Wat, mijnheer Balkenende, is uw antwoord geweest op de verloedering van dit land in al uw regeringsperioden?

Ik kan het u zeggen: Nergens!

Als u een man was geweest die zijn woord en zijn belofte aan het volk waar had gemaakt, had u een politieke beweging in gang gezet die deze verloedering een halt had toegeroepen.

Als u een man was geweest die zijn woord en zijn belofte aan het volk was nagekomen, had u de wetgeving op het goede spoor kunnen zetten.

Van mij en van een groot deel van het volk krijgt u een dikke onvoldoende en wordt het tijd dat u uw biezen pakt.