Ik maak mij zorgen.
Ik begrijp de angst die je voelt als groep, laat staan als individu, als er zoveel druk op je komt te staan en dat daardoor ook bepaalde zaken uitvergroot worden.
Dan denk ik aan hoe het voor mij voelde, toen nog niet alles op het scherpst van de snede werd gelegd en die onbevangenheid van toen, moet ik tot mijn spijt constateren, die ben ik kwijt
Alles moet je nu afwegen voordat je iets mag zeggen, je moet verantwoording afleggen voor alles wat je doet en zegt, ook al had je geen kwade bedoelingen, dat telt niet meer.
Een enorme beperking in je persoonlijke vrijheid om je mening te geven en die bij te kunnen stellen op het moment dat die niet strookt, ja zelfs enorm schuurt met hoe anderen dat voelen.
De zandzakken moeten voor de deur want de stortvloed aan commentaar en achterbaks gekonkel komen als een tsunami over je heen, wee je gebeente als ....
Bij elk redelijk commentaar wordt zo de schijn gewekt dat het een aanval is, terwijl het niet meer dan een simpel standpunt is, een andere visie die gedeelt wordt.
Begrijp me goed, bij onredelijkheid, het wegzetten van iemand als Nazi of racist verdwijnt die tolerantie onmiddelijk. Dat is geen vorm van verzet tegen een andere mening of het weglopen bij een discussie. Want het is geen discussie, het is geen argument, het is het wegzetten op een zeer kwalijke wijze van een persoon als zijnde 'fout' en 'de ware duivel in persona'.
En daar mogen we de politiek voor danken. Zij hebben dit soort praktijken gangbaar gemaakt en blijkbaar is dit nu ook geaccepteerd bij het grote publiek.
(werk in uitvoering, kan nog vaak wijzigen)
aanslag