Een menswaardig bestaan

Wanneer kun je spreken van een menswaardig bestaan?

Als je alles hebt wat je 'hartje' begeert? Of als je alles hebt wat je begeert?
Want laten we eerlijk zijn, met alle rijkdom van de wereld koop je geen geluk. Hoogstens en moment van zelfbevrediging. Een kortstondige euforie.

Maar goed. Terug naar de basis.

Menswaardig bestaan. Wat is dat?

Een menswaardig bestaan is volgens mij een bestaan waarbij je in 'Einklang' (vind even geen beter Nederlands woord, sorry) bent met je omgeving. Maar meer nog met jezelf.

Opgroeien is jezelf vinden zegt men. Nou, dat opgroeien moet dan bij velen nog komen volgens mij. Overings ook wel bij mij hoor

Het duurt vaak langer voor je weet wie je bent, waar je voor staat en wat je wilt. En dan bedoel ik niet de vergaringsdrang het bezitterige maar meer het persoonlijke. Wie ben jij en wat maakt jou tot wie je bent. Niet het bezit dat je hebt. Het is je overtuigingskracht je optreden naar buiten toe je eigenwaarde en je blik op de wereld en je directe omgeving.

(sjezus wat een zweverige tekst)

Veel van deze waarden krijg je mee vanuit die omgeving, vanuit de wereld. Momenteel is dat meer gebaseerd op hoeveel je hebt en wat je bereikt hebt dan wie je bent en wat je bent. Want je bent niet de baas in je wezen, je bent een mens. Je hebt geen zeggenschap over mensen, je geeft ze leiding en sturing. Dat zijn andere waarden dan 'doe wat ik zeg' en 'omdat ik dat wil'. Een andere motivatie een andere benadering een ander level van bewustzijn. Niet de materiele zaken zijn dan de basis van jouw persoon en waar je staat, maar de omgang met en de benadering van mensen.

(heb u een teiltje)

De oorspronkelijke mens had meer van die waarden in zich dan U en ik nu zouden kunnen aantonen in onze huidige maatschappij. Zieken werden geholpen en kregen te eten, gewonden werden verpleegd en weer opgelapt omdat ieder lid belangrijk was. Een sterke sociale groep overleeft immers makkelijker. De wetenschap waarde te hebben in het systeem was al drijfveer genoeg, naast honger natuurlijk, om je stinkende best voor die groep te doen. De beloning, eten en waardering en hulp indien nodig.

(nou moet het niet zweveriger worden)

De beloning van waardering onderschat.

Jazeker, we onderschatten de beloning en wel die van waardering. De waarde die we aan een mens toekennen als mens, niet in een geldelijke maar emotionele waardering. Ik hoor bij de groep, ik voeg iets toe, ik word gewaardeerd, ik help de groep etc. Een gevoel van eigenwaarde van elk lid van de groep is belangrijk voor het overleven van de groep.

Deze vorm van beloning is een positieve benadering van het menszijn. Het concept 'jij doet er toe en jij mag er zijn'.

Repressief is contra productief.

Voor mensen die zich op een bewustzijnsniveau bevinden waarin 'macht' een graadmeter is voor de eigenwaarde is een repressief systeem gunstiger. Zij creëren een omgeving waarin zij de controle hebben door afschrikking en ontmoediging. Het is een agressieve vorm van controle. De controlerende partij geeft de te controlerende een gevoel van minderwaardigheid, verlaagt zijn status en verhoogt daarmee de status van zichzelf. Het is een dwingende vorm waarbij uitgegaan wordt van het slechte in de mens. De mens is lui, wil niet meewerken wil niet luisteren en wil niet dat wat ik wil dat hij doet. Al onze overheden werken repressief. Je moet voldoen aan de normen en waarden die zij je opleggen. Je moet leven en werken zoals zij je voorschrijven anders heb je geen waarde. Ben je geen volwaardig lid en geen volwaardig mens.

(dit is serieuze shit)

Een zeer inhumaan systeem.

De waardering komt alleen in de vorm van geldelijk gewin en macht. Hoe beter je past in het plaatje van de macht hoe meer macht je kunt verkrijgen door net als zij de rest te onderdrukken. Het talent macht uitoefenen en geldvergaren wordt gepromoot.

De mens is verworden tot een machine in een systeem waarin alleen rijkdom en macht hem status, aanzien en consumptief voordeel geven.

Vertrouwen op basis van het menszijn, waardering om wie je als mens bent, is niet meer aanwezig en in feite het grootste verraad aan jezelf en de mensheid.
De kortstondige bevrediging voedt de honger naar meer macht en een volgend moment van euforie.

Het vertrouwen gegeven op basis van macht, maakt de mens ook kwetsbaar. Chantabel!
Macht verkregen door inzet en werk staat gelijk aan macht verkregen door te weten wat jij niet goed gedaan hebt. Wat men van je weet dat niet in het systeem past. Zwaktes worden uitgebuit en misbruikt. Chantage is het machtsmiddel geworden om je te dwingen in het systeem verder te gaan, mee te blijven spelen in het spel waarvan de macht de regels heeft bepaald.

De mens gecorrumpeerd.

Een systeem dat alleen in stand gehouden kan worden door je waarde af te nemen. Eigenwaarde. Menselijkheid en geloof in jezelf.

Het maakt je afhankelijk van het systeem. Meedoen anders geen werk, geen geld, geen huis, geen eten, geen voordeeltjes, geen waarde ...

De waardigheid van een mens uit te drukken in geld en macht maakt van hem een object. Dat voelt de persoon zelf ook. Ik ben slechts een nummer. Daardoor wordt de weerwil om mee te blijven werken aan het systeem bij mensen die liever geen nummer zijn en niet willen teren op macht en onderdrukking van anderen steeds groter. De weerzin om productief te zijn voor de groep neemt toe. Het gevoel tot de groep te behoren of ook maar te willen behoren wordt minder totdat het zelfs helemaal verdwijnt. Bezit, macht en geld zijn geen goede drijfveren voor de persoonlijke / geestelijke ontwikkeling van een mens. Geen goede basis voor het instand houden van de groep. Het wekt jalouzie op, wrevel tegen de groep en een gevoel van onvrede om het eigen bestaan.

En dat alles om de macht te dienen ....

We jagen dus een illusie na. De illusie dat macht, geld en bezit ons gelukkig zullen maken. Terwijl dat geluk daar niet in te vinden is. Een kortstondig euforisch moment ja, maar geen blijvend gevoel van ergens thuis horen, mens te zijn en daarom en alleen daarom al, gewaardeerd te worden.

Dat repressieve systeem is zo geworteld in onze maatschappij dat niet meer meedoen aan die maatschappij gelijk staat met niet meer kunnen leven.

Dit vertaald zich in het toeslagen en subsidie-systeem dat een waar mijnenveld wordt voor wie aan de onderste trede staat en als 'nutteloos' gezien wordt.

Een systeem waarin je vast komt te zitten als in een moeras.

We hebben een consensus bereikt, of u dat nu wilt geloven of niet voor waar het de ondersteuning van de samenleving aan eenieder betreft.

Huursubsidie vs. hypotheekrenteaftrek en subsidies op isolatie etc. etc.

Ook ondernemers krijgen een basis aangeboden dmv. de zelfstandigen aftrek. Om over de grote bedrijven nog maar te zwijgen die subsidies voor onderzoeken opstrijken alvorens deze bij de rest van de kleine visjes bekend is. Aftrek hier, aftrek daar en alles onder het mom van 'behoud van werkgelegenheid'. Terwijl het slechts een tikgeit, portier en een paar hoge hotemetoten betreft die te werk gesteld zijn in het belastingparadijs Nederland.

We moeten af van 'hij krijgt dit' en 'ja maar ....'.

Verwijten naar elkaar terwijl iedereen wat uit de grote zak krijgt. De een teveel en de ander te weinig.

Dit systeem is niet goed voor ons als mens en zeker niet goed voor de maatschappij. Verdeeldheid voorgeprogrammeerd, al dan niet bewust.

We moeten naar een beloningen systeem op basis van waardering.

Pas dan kunnen we terug naar echt samen leven.


Ps.

Hier wordt nog aan gesleuteld. Kan lang duren door een janboel in mijn leven of door andere dingen die even voorrang hebben. Maar ik kom hier nog op terug.

Aanvullingen .... wellicht.

Oplossing, mogelijk in zicht. Of wat verder weg.